Dusza tanguero i dusza wojownika jest taka sama.
Zestawienie światów, które wydają się być tak wzajemnie różne, wydawać się może absurdem. Światów tak wzajemnie nieosiągalnych i dalekich od siebie. A jednak każdy z nas opanowuje te same umiejętności: równowagę, skupienie, staranność.
Dusza tanguero i dusza wojownika ma w sobie radość i umysł początkującego. Ma w sobie wytrwałość i cierpliwość. Jak woda, która z wolna sącząc się drąży skałę, i sama wytycza swój kierunek.
Dusza tanguero i dusza wojownika, to ciągłe doskonalenie swoich umiejętności, a w końcu osiągnięcie celu. Ale to w tym momencie, ta podróż musi zacząć się od nowa. Nie tylko po to, by trwała. Po to, by na nowo odkryć samego siebie i móc kroczyć nią dalej.
Dusza tanguero i dusza wojownika, to kręta i wyboista ścieżka. Największą radością jest ciągłe podążanie nią.